سلام
از عجايب روزگار اينه که کساني دارن براي هاشمي دل مي سوزانند که خودشان را منتسب به بيت امام(ره) مي دانند. متاسفانه لحن ايشون ( جداي از انگيزه نامه نوشتنشان) نه در شان دختر امام و نه در شان مخاطب است! گويي ايشون دايه مهربان تر از مادر شده اند و دلشان براي رهبري و نظام بيشتر از خودش دل مي سوزانند. ادب اقتضا مي کند که با توجه به شان مقام معظم رهبري در کشور، نويسنده نامه لحني آمرانه و از موضع بالا نداشته باشد( که متاسفانه لحن و محتواي مطالب ايشون چنين پيامي رو در ذهن مخاطب متبادر ميکنه) از طرفي ايشون نگفتن که با همه فجايعي که هاشمي و فرزندانش در اين چند ساله عليه نظام و کشور انجام داده ( تا جاييکه توانسته) چطور همراهي ايشون براي رهبري جزو اوجب واجبات نظام شده؟ کدام مصلحت کشور ايجاب ميکنه که رهبري بايد مطيع دستورات هاشمي و طرفداراش باشه و خودشو با اون وفق بده اما هاشمي حتي کي بار هم قدمي در اطاعت از رهبري بر نداره. خانم مصطفوي بهتر است براي حفظ شان امام و آزرده نشدن روح ايشون سکوت اختيار کنند چنانچه در اين چند ساله عرض اندام فتنه گران و فجايعشان سکوت اختيار کرده بودند...